Mirjam

Hoe verbazingwekkend is het voor een kind als het opeens zijn juf met een groot voorwerp met snaren ziet zitten waar ook nog geluid uit komt. Hoe geweldig is het om te zien hoe verschillend kinderen reageren op het geluid wat eruit komt en op de bekende liedjes die erbij gezongen worden die het kind van de juf, papa, mama, opa, oma, tante, oom of van wie dan ook geleerd heeft. Al met een paar akkoorden (E, A en D) aanslaan of tokkelen kan je zoveel bekende kinderliedjes spelen.

Je hebt het kind dat een beetje verder weg gaat staan en graag toekijkt, luistert en eventueel na een tijdje voorzichtig de gitaar aan durft te raken. Je hebt ook het kind dat na een paar seconden kijken, al op de gitaar afgaat en geneigd is om aan de snaren te trekken, de snaren wil pakken of even de gitaar wil ‘stemmen’ met die interessante knoppen die eraan zitten. Wanneer het kind te horen en zien krijgt dat je de snaren beter kan ‘aaien’ en hoe mooi dat dan klinkt, hoor je meerdere snaren die achter elkaar aangeslagen worden (nog wel met een beetje trekken eraan).
En als het kind dit vaker ziet en doet, hoor je steeds meer het akkoord wat gespeeld wordt en minder ‘POING!’. (De juf zet haar vingers op de juiste stand voor het akkoord.) Een applausje voor het kind en het straalt van trots!

Niet alleen dat! Hoe beter kinderen de gitaar en de bekende kinderliedjes die erop gespeeld worden leren kennen, hoe meer ze loskomen. De heupjes beginnen heen en weer te bewegen, de armpjes gaan op en neer bij de kleinsten. Er wordt meegezongen en uitgebeeld door de iets oudere kindjes: klappen, stampen, draaien, handen in de lucht, handen op het hoofd (of zelfs op het hoofd van de juf).

Tenslotte speel je in op de stemming en gevoelens van het kind. Speel en zing je rustig, wordt het kind zelf ook rustig. (Ik maak er zelfs weleens collega’s slaperig mee). Speel je iets sneller of harder met leuke deuntjes, heb je weer op een andere manier aandacht van de kinderen. Ze kijken op en denken ‘Hé, wat gebeurt er nu?’ Dan krijg je ook de aandacht van kinderen die wat verderop spelen en je krijgt er kinderen (en volwassenen) mee aan het swingen. En ook heel belangrijk: de stemming van de kinderen, die verandert vaak van verdrietig naar vrolijk. Is een kind verdrietig, als het bijvoorbeeld even moet wachten op de fles, dan laat het dat merken door uiting van verdriet. Kijk je het kind aan, speel je een ander deuntje, waardoor je de aandacht van het kind weer krijgt, dan zit het kind vervolgens weer vrolijk mee te bewegen op de muziek.

Ik kan er zo van genieten hoe zo’n groepje kleine hummeltjes om je heen op en neer zit te hobbelen, heen en weer wiebelt, met de armpjes omhoog en omlaag wappert en helemaal geconcentreerd kijkt naar de gitaar en de juf met zo’n super schattige blik die gewoon niet te beschrijven is. Dat is zeker motiverend!

Iedereen kan het leren, als je het maar wilt. De magie van de gitaar!