Mirjam

Kees is 1 jaar en krijgt voor het eerst een kruiptunnel voor zijn neus. Hij kijkt ernaar, glimlacht naar mij en werpt een vragende blik op de kruiptunnel. Wat gaat hier gebeuren? Moet ‘ie daar iets mee? Is het leuk? Kees heeft geen idee. Ik laat de tunnel aan Kees zien en zeg: ‘Kijk eens wat leuk, een tunnel! Daar kun je doorheen kruipen. Kom je?’ Kees kijkt nog steeds glimlachend naar mij, kruipt een stukje verder weg, kijkt mij op dezelfde manier weer aan en ik zie hem denken: ‘écht niet!’

Ik zit aan de andere kant van de tunnel, kijk er doorheen en roep Kees. Ik zie zijn hoofdje tevoorschijn komen aan de andere kant van de tunnel en hij zit weer zo lief te glimlachen. Ik zeg ‘Kom, Kees!’ en doe mijn handen en hoofd binnen de tunnel en trommel met mijn handen op de onderkant. Hierbij wil ik Kees het vertrouwen geven dat het goed komt en leuk is. Maar ja… Kees vertrouwt mij wel, want mij kent hij al. Die tunnel niet. Hoe geef ik hem het vertrouwen dat het veilig is als je door de tunnel kruipt? Wat houdt mij nog tegen? Wat ik weet van deze tunnel, als ik het zo inschat, is dat ik hier wel doorheen moet passen. Maar ik heb nog geen idee. Wat maakt het ook uit!

Ik ga erin en tijger door de tunnel. Zodra ik ook echt met mijn billen in de tunnel ben, weet ik dat ik de rest ook haal. Kees zit stil aan de andere kant van de tunnel te wachten en kijkt naar wat die juf nou raar aan het doen is. Naast de tunnel staat een andere juf te lachen.Tijdens het tijgeren kijk ik Kees aan en ik lach net zo hard mee. Wanneer ik eenmaal het einde van de tunnel heb bereikt, zeg ik tegen Kees: ‘Dat is leuk!’ Kees is echter nog steeds niet van plan die tunnel in te gaan. Hij moet eerst dit vreemde tafereel zien te verwerken.

Op een volgende dag ziet Kees de tunnel weer liggen. Ik zeg niks. Kees kijkt er geïnteresseerd naar. Na een paar nieuwe pogingen om Kees over te halen door de tunnel te kruipen en nadat Kees andere kinderen en mij nog een keer door de tunnel ziet kruipen, zit Kees te genieten van wat hij ziet en neemt een kijkje aan het begin van de tunnel. Dit is even ver genoeg voor nu. Het blijft toch spannend. Even later is Kees met zijn lievelingsspel bezig: voetballen. Ik rol de bal waar hij altijd zoveel plezier mee heeft door de tunnel en Kees kruipt erachteraan tot het midden van de tunnel waar de bal ligt. Ik ga naar de andere kant van de tunnel, rol de bal een beetje naar mij en roep Kees. En tadaaaaa!

Begin 2018 ben ik begonnen met blogs schrijven voor de website www.werkenbijpartou.nl. Dit is een website van Partou met als doel aan enthousiaste mensen te laten zien hoe het is om bij Partou te werken en welke vacatures er zijn.
In mijn blogs schrijf ik over leuke momenten/hoogtepunten die ik meemaak in mijn werk.